HET KIND
Diep daal ik af in mijn ziel
En vind het bange kind
Verscholen in spelonken van angst
Zo ver als mogelijk weggedoken
Spreken kan het niet
Angstklanken stoot het uit
Of huilt, ontroostbaar
Het kind: ik neem het in mijn armen
En kus het zacht de tranen weg van het gezicht
Ik heb je gevonden
En neem je mee
En breng je naar het licht
Want jij bent mij al heel mijn leven
Ach jezus, ik voel je beven
Maar geen vliegtuig
Zal je bedreigen
We zijn veilig
Echt, het is vrede!
Cees Stam, 18 november 2017
Dit gedicht noem ik mijn psycho-analytisch gedicht. Het thema Lucide kwam als geroepen. Nog niet zo lang was ik mij bewust van die diepte en dat kind in mij. Dus hierbij duidelijk uitgeschreven.
Ik vind het maar beter, dat ik dit gedicht niet heb hoeven voordragen. Het is toch meer iets om hier te publiceren.