De ouderdom slaakt een diepe zucht.
Haar versleten stoel kraakt.
Woorden blijven hangen in de lucht.
Dierbaren die zij is kwijt geraakt.
De stilte dwarrelt om haar heen.
Foto’s kijken haar zwijgend aan.
Beelden van vroeger maar nu alleen.
Het samen delen heeft ooit bestaan.
Trouw doet zij het avondgebedje preken.
Eenzaamheid bezoekt de donk’re nacht.
Maar het geloof omhult haar als een warme deken.
Dat hij haar dragen zal en zij lacht.
Vechtend of berustend. Twee schrijvers met mogelijk verschillende denkbeelden. Een andere context, een andere fase in het leven. Het requiem en het strijdlied. Allebei mogen ze hier klinken. Dank voor jullie bijdragen Mandy en Cees.
Oscar
STRIJDBARE BEJAARDE!
Er tegenaan bejaarde: laat je niet kisten
In je hart en hoofd moet het gisten
Schittert de spirit uit je ogen
Okay, ook al ben je vaak bedrogen
Staak nooit de strijd voor een menselijk bestaan
O ja, jongeren roepen: Ervoor gaan!
Desnoods achter de rollator of in de scootmobiel
Al ben je nog zo oud en fragiel
Val nooit ten prooi aan: ”het doet er niet meer toe”
Dat blijft altijd een leugen als een koe!